էսսե
Որոշ սփոյուռքահայ գրողներ ապրել են իրենց կյանքի և վատ և լավ
պահերը։ ԵՎ կյանքը նրանց տանում էր դեպի փորձություններ։Ես կարդացել եմ որոշ սփուռքահայ
գրողների բանաստեղծությունները։Ոմանք պատմում էին իրենց ցավի մասին,ոմանք իրենց սիրո
մասին,ոմանք երազանքների մասին իսկ ոմանք, ուղղակի ուզում էին մարդկանց սովորեցնել թե ինչ է կյանք
թե ինչ սխալներ չպետք է անենլ։ Օրինակ ես կարդացել եմ Մկրտիճ Հաճյանի բանաստեղծությունները
և նա իր«Երազներ ունեինք»պատմում էր թե մենք մեքենա ենք շինել,օդապաիկ ենք շինել բայց երազելու բան ել չի
մնացել։Նաև ես կարդացել եմ Լևոն Զավեն Սուրմելյանի «Լույս զվարթ»և«Տունիս հիշատակ»բանաստեղծությունը
ու ես նրա ցավը և կարոտը չեի զգում բայց հասկանում էի թե ինչ էր ուզում ասել նա։Ես կարդացել եմ որոշ սփուռքահայ
գրողների կենսագրությունը ու ես զարմացա թե այդ կյանքից չեն խելագարվել։
Комментариев нет :
Отправить комментарий