Խուլիո Կորտասար

Ծնվել է 1914-ին Բրյուսելում` արգենտինացու ընտանիքում: Նրա հայրը Արգենտինայիդեսպանության ածխատակից էր:

Առաջին տպագրած երկը «Գրավված տունը» պատմվածքն է: «Ես պատմվածքներ էի գրում ևմիայն պատմվածքներ և անողոք էի իմ հանդեպ, քանզի աչքիս առաջ ունեի Բորխեսին, նրաարտասովոր սեղմությունը»: Բորխեսը միշտ հպարտանում էր, որ առաջինն է տպագրելԿորտասարին իր «Անալես դե Բուենոս-Այրես» ամսագրում` 1946-ին:

Ռազմական դիկտատուրան հայրենիքում, ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ում թղթակից ու թարգմանիչ աշխատելը,որը նրան աշխարհով մեկ շրջելու հնարավորություն էր տալիս, դրդեցին նրան մնալ Փարիզում,որի մասին Կորտասարն ասում էր. «Ավելի լավ է լինել ոչինչ մի քաղաքում, որն ամեն ինչ է, քանհակառակը»:

1949-ին հրատարակել է «Թագավորներ» դրաման: «Գազանանոց» (1951), «Խաղի վերջը» (1956), «Գաղտնի զենք» (1959) պատմվածքների ժողովածուներում և «Շահումներ» (1960) վեպում կանֆանտաստիկայի տարրեր: «Դասակարգ խաղալ» (1963) վեպը մի փորձ էր 60-ական թթ.լատինաամերիկյան գրականության մեջ մտցնելու նեոավանգարդիզմը, որի սկզբունքներըզարգացվեցին «Մեկ օրվա շուրջը 80 աշխարհներում» (1967) գեղարվեստական-հրապարակախոսական ժողովածուում, «62 մոդել հավաքման համար» (1967), «Վերջինռաունդը» (1969) վեպերում:

Բացի պատմվածքներից, էսսեներից, վեպերից` նաև մի քանի բանաստեղծական ժողովածուներիհեղինակ է, որոնցից մեկը գրված է իտալերեն:

Խուլիո Կորտասարի թարգմանությամբ հրապարակվել են բազում հեղինակներ (ԷդգարՊոյի երկհատորյակը`   թարգմանչի  առաջաբանով  և ծանոթագրություններով,  Մացուո Բասյոյի բանաստեղծությունները  և այլն):

Կորտասարը իր ժամանակի ամենաինքնատիպ, նորարար գրողներից է համարվում, կարճպատմվածքի, արձակ բանաստեղծությանվարպետ, ուշագրավ վեպերի հեղինակ: Նա, դասականկարծրատիպերը կոտրելով, լատինամերիկյան գրականության մեջ գրական նոր ձևերի սկիզբնազդարարեց` խուսափելով ուղղագիծ պատումից: Կորտասարի հերոսները լիակատարանկախություն ունեն և օժտված են մինչ այդ չտեսնված խոր հոգեբանությամբ: Նկատի ունենալով,որ նրա ստեղծագործություններում ներթափանցվում են իրականը և երևակայականը,Կորտասարին հաճախ համարում են սյուրռեալիստ գրող:

Մահացել է 1984-ին Փարիզում: